Για να φτάσει όμως στην σημερινή της μορφή και να πάρει την θέση της στο μπάνιο μας, πέρασε από πολλά στάδια. Κάνοντας μια ανασκόπηση για να βρούμε τις ρίζες της, πηγαίνουμε γύρω στο 3.500 π.X ,όπου οι Βαβυλώνιοι και οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν κλαδάκια δέντρων (μασώντας την μία άκρη τους μέχρι να ξεφτίσει) αφού πρώτα είχαν αφαιρέσει τα φύλλα τους, για τον καθαρισμό των δοντιών τους. Για καλύτερο αποτέλεσμα έφτιαχναν μια πάστα, με συστατικά από νερό, σκόνη από οπλή βοδιών, μύρο, τσόφλι αυγού και ελαφρόπετρα. Το ίδιο μείγμα φαίνεται ότι χρησιμοποιείται και σήμερα από κάποιες αφρικανικές φυλές και Μουσουλμάνους.               

Οι αρχαίοι Κινέζοι γύρω στο 1600 π.X. φαίνεται ότι χρησιμοποίησαν παρόμοια τεχική, με την διαφορά ότι προτιμούσαν να επιλέγουν κλαδιά αρωματικών δέντρων (μέντας) φροντίζοντας μετά το καθάρισμα των δοντιών να επιτυγχάνεται και ευχάριστη αναπνοή! Στη συνέχεια για τις υψηλές κοινωνικά τάξεις, η «οδοντόβουρτσα» αναβαθμίστηκε και το κλαδί έγινε ξύλινη λαβή στο ένα άκρο της οποίας στερέωναν λεπτούς μίσχους μπαμπού.                                                                  

Οι Έλληνες φαίνεται ότι καθάριζαν τα δόντια τους το πρωί, τρίβοντας τα  με ένα κομμάτι λινό ύφασμα, όπως αναφέρεται και σε επιστολή του Αριστοτέλη προς τον Μέγα Αλέξανδρο(3ο αιώνα π.χ).Την ίδια μέθοδο λέγεται ότι χρησιμοποιούσαν και άλλοι λαοί της Ευρώπης, μέχρι τον 16ο αιώνα.                                                                

Το 1223 μ.X Κινέζοι μοναχοί δημιούργησαν μια οδοντόβουρτσα, αρχικά από ξύλινη ή κοκάλινη λαβή και τρίχες από χοίρο ή άλλα ζώα. Αργότερα, η λαβή αυτή έγινε μπρούτζινη ή ασημένια.                                                                                            

Γύρω στο 1770, ο William Addis ενώ βρισκόταν στην φυλακή, κράτησε ένα κόκκαλο ζώου από το μεσημεριανό του γεύμα, στο οποίο άνοιξε μικρές τρύπες και εκεί τοποθέτησε και στερέωσε τρίχες χοίρου. Το μοντέλο αυτό μοιάζει αρκετά στην οδοντόβουρτσα, όπως αποτυπώνεται σήμερα. Ο Addis όταν αποφυλακίστηκε ίδρυσε την δική του εταιρεία παραγωγής που, με την ονομασία «Wisdom Toothbrushes»                                                                                                                             

Η μοντέρνα ιστορία της οδοντόβουρτσας ξεκινάει το 1937, όπου η εταιρεία Du Pont, ανακαλύπτει το νάυλον και έτσι έχουμε την κυκλοφορία της πρώτης οδοντόβουρτσας με νάυλον ίνες, με την ονομασία «Doctor’s West’s Miracle Toothbrush». Η οδοντόβουρτσα αυτή αντικαθιστά σταδιακά τις προηγούμενες από τρίχες ζώων, γιατί υπερτερούσαν σε πλεονεκτήματα, καθώς ήταν πιο ανθεκτικές, δεν προκαλούσαν φθορές στην αδαμαντίνη των δοντιών και στέγνωναν πιο εύκολα.

Οι Αμερικάνοι φαίνεται ότι χρησιμοποίησαν την οδοντόβουρτσα για τον καθαρισμό των δοντιών τους μετά τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, όταν οι στρατιώτες γύρισαν από τις χώρες της Ευρώπης.                                                                                                         

Το 1939 κατασκευάζεται η πρώτη ηλεκτρική οδοντόβουρτσα στην Ελβετία και το 1960 στην Αμερική, η εταιρεία Sqibb κυκλοφορεί την ηλεκτρική οδοντόβουρτσα Broxodent. H General Electric πρωτοπορεί με την κυκλοφορία της πρώτης επαναφορτιζόμενης οδοντόβουρτσας (1961). Τέλος, το 1987, η Interplak λανσάρει την ηλεκτρική οδοντόβουρτσα με περιστρεφόμενη κεφαλή.

Από την δεκαετία του ’80 και μετά εμφανίζονται οι οδοντόβουρτσες με κεκλιμένες κεφαλές, ανατομικές λαβές, διαφορετική πυκνότητα και σκληρότητα των τριχών της κεφαλής για να έχει πρόσβαση και στα πίσω δόντια και άλλες καινοτομίες.

Σήμερα, επειδή μπορεί να μπερδευτούμε από την ποικιλία που είναι διαθέσιμη σε σούπερ μάρκετ και φαρμακεία, η καλύτερη λύση ως προς το ποια οδοντόβουρτσα είναι κατάλληλη για εμάς αλλά και πως να την χρησιμοποιούμε, είναι να ρωτήσουμε τον οδοντίατρο μας!